Dagrapport #79

Back to normal

Na een roerige twee etmalen hebben we de draad weer opgepakt. Gistermiddag gingen de ventilatoren weer uit. Het duurde een tijdje voordat de golven er zich ook bij neerlegde, de storm was over.
Niet meer apekooien, geen afstandsberekening naar de volgende greep meer en het eten blijft gewoon op je bord totdat je zelf besluit het eraf te halen. Heerlijk.
Maar de oceaan overdrijft altijd een beetje dus in de loop van de nacht stonden de zeilen weer te klapperen. En zo hobbelen we vandaag de dag door af en toe de motor aan en dan weer verder op het zeilen. En zo hebben we gelegenheid voor een scheer- en harenwas-beurd, dweilen we het zout uit het schip en zuigen de vloer schoon. De voorraden worden weer aangevuld en de kastjes geordend. Wat een bende kan het worden in twee dagen tijd. We hebben tijd voor een ovenschotel en zelfs het klapperen van de zeilen kan ons goede humeur drukken. Alleen vanwege het einde van de storm? Nee vanochtend viel de mail in de laptop met toestemming van mijn directeur om nog drie weken langer weg te mogen blijven waardoor ik de reis kan volbrengen. Geweldig nieuws en een mooi gebaar van school! De rust in onze hoofden is weergekeerd. Ik zal mijn lief en kinderen nog drie weken langer missen maar we kunnen de grande finale nu gaan plannen. St Helena, Cabo Verde, Azoren, thuis.

Groeten,
Ton en Mark