Dagrapport #35

Hoi allemaal,

We kunnen ons gerust zoute harinkjes noemen. Onze pakken zijn inmiddels wit uitgeslagen en als we die uit trekken valt het zout naast ons op de grond.
Bij het eitje hoef je alleen in je handen te klappen. Jammer dat de peper een paar dagen geleden een duik heeft genomen in het afwassop en is verdronken.
En dat brengt me bij de keuken ook wel de pantry. Na de lovende woorden over de maaltijd van gisteren een stukje over het kokkerellen Koken op zee is kwestie van uithoudingsvermogen, doorzettingsvermogen, inventiviteit, reflexen, moed en durf, een vooruitziende blik en natuurlijk altijd willen winnen. Niet zonder gevaar ook. Opletten dus want we varen nog maar met twee. Toen Michel,ik geloof de tweede avond, verloor op KO van het keukenkastje konden we zijn wachten nog overnemen. Nu is het zaak om beide goed op de been te blijven, letterlijk.
De keuken is gelukkig zo gebouwd dat alles binnen handbereik is. We hebben een cardanisch opgehangen fornuis dat feitelijk de enige veilige bijna horizontale plaats is om iets neer te zetten als je vaart. Verder bepaald alles wat je neerzet een eigen moment om weg te springen, om te vallen, te verdwijnen of een persoonlijk gerichte aanval te ondernemen. We hebben een kleine hoek waar je jezelf goed klem kan zetten. De kastjes met ingrediënten tegenover daaronder het aanrecht met rechts daarnaast het fornuis. Een kastje met pannen boven het fornuis, je kruiden links, afwasbak links en een rammelde stapel borden, bekers, kopjes, bakjes van uitstekende Duitse kwaliteit achter je. Alles voor het grijpen. Jezelf klemzetten is het devies wil je niet in je eigen keukenmes vallen. Sowieso vergt die permanente oplettendheid als je niet als Christus in dit geval aan de vloer genageld wilt worden. Verder is koken vooral even goed plannen en alles veilig neerzetten. Keukenkastje alleen open doen om iets te pakken en weten wat je wilt pakken want voordat je het weet hebben de rijst, pasta, aardappelpuree, krenten,noten en muesli bedacht dat ze aan de beurt zijn en zie die meute losgeslagen Ikea bakken maar weer terug in het hok te krijgen. Verder in de gaten houden wat je waar neerzet. De eerste kop oploskoffie die ik maakte het was bij de eerste mijlen buiten Sydney met een deining van 7 meter ging als volgt. Heet water maken. Beker pakken en neerzetten op het aanrecht. Koffie pakken en daarna de alle meegekomen etenswaren terugzetten. Beker opzoeken en oprapen vanaf de vloer, koffie oprapen vanaf de vloer. Oploskoffie (ik verlang heel erg naar een echte espresso!)in de beker doen en koffie terugzetten. Beker opzoeken en oprapen vanaf de vloer. Koffie opvegen en weggooien etc etc. Uiteindelijk is het gelukt en inmiddels een korte routine geworden. Vandaag was het broodbak dag met een paar pannenkoeken tussen de middag terwijl Ton naar zijn werk was met de gereedschapskoffer en broodtrommel onder zijn arm. Zo hebben we allebei onze specialiteiten.
Enfin( even wat Frans oefenen) We hadden vandaag weer een prima zeildag! Juiste wind, zonnetje na een heerlijke rustige nacht waar het schip kontje slingerend door heen gleed in het licht van de maan en de sterren. En zo krijgen we er nog een paar. En dát maakt het leven in de sportschool eh keuken ook weer een stuk aangenamer.

Groeten,
Mark en Ton