Dagrapport #32

Beste zoutstormers,

Bij jullie ook geen pretje heb ik begrepen. Code rood. En een boel schade. Das toevallig, hebben we hier ook. We varen in een gebied met allemaal van die rode plekken en windvaantjes met veel streepjes. Waar ik heb ik dat eerder gezien?
We zijn nu van lieverlee maar overgestapt op het wachtsysteem 3 op 3 af. Dat is om te voorkomen dat je het niet meer trekt aan de helmstok. Want die is constant bemand.
De reparatie houdt het nog steeds prima. Vanmorgen dacht ik overigens wel het gekraak van splijtend hout te horen toen we weer eens prachtig pivoterend bovenop een golftop naar beneden suisden. Maar ik hoor wel meer dingen die er niet zijn dat is het wezen van een varend,  bewegend schip. Vanmorgen hoorde ik zelfs iemand Hé, koffie? Roepen. Met de stem van een persoon wiens naam op deze boot niet meer uitgesproken mag worden. Ik heb nog omgekeken ook. Geen koffie gekregen. Zelfs die geluiden zitten vol loze beloftes. Vooralsnog niets aan de hand. Braaf helmstokje. Niet kapot gaan. We zijn wel de shipping lane aan het kruizen van schepen die om de kaap varen. Dus we hebben weer contact en hulp van een stuk dichterbij mocht dat nodig zijn. We zijn niet meer zo alleen als we dachten. Een mooi moment om de film Apollo 13 weer eens te kijken. ‘Houston we have a problem’ Nou, vergeleken met de problemen die zij hadden hebben wij écht geen probleem. In ieder geval niet een probleem die ons bevroren en alleen in de ruimte zou kunnen doen achterblijven.
Gaan we weer even naar kijken vanavond; de sterren en planeten. Prachtig! Als jullie lezers dat op het zelfde moment doen als ik dan hebben we misschien allemaal ook hetzelfde gevoel.
Draaierig, bonkig, slaap gedepriveerd en ontzettend veel zin in een koud Biertje op een Frans terras.

Proost!