De rokjes
Route. Gisteren zaten we het te bespreken. Dat we mazzel hebben gehad met onze keuzes betreffende de route. Die keuze schrijf ik op het conto van Peter Kwakkelstein. De erudiete dichter uit Middelie die me altijd verblijdt met zijn interesse in de mens en zijn doordachte eloquentie. Welsprekendheid is één ding, iemand van goed advies voorzien is een andere. Goed advies zou zo maar uit een erudiete bron kunnen komen. Hij deed het ongemerkt. Hij gaf me een boek. Een boek met een stoffig en schimmelig voorkomen. Alsof het een heel oud boek is. De laatste graanrace. Daar ging het over. Met de laatste grote vierkant getuigde klippers. Geschreven door iemand die deze reis heeft gemaakt. Een Nederlander. Het boek ligt nog bij mijn bed. Met een persoonlijke noot erin. Van Peter. We waren, vóór ik het boek had gelezen, nog van plan om de route om Kaap Hoorn te nemen. Maar toen ik het boek uit had leek het me raadzamer om de rokjes route te nemen.
Dat is een route waar je in je blootje aan dek loopt en alleen maar mooie trade winds van maximaal 15-20 knopen hebt. Onder die omstandigheden willen meer mensen met je mee varen dan onder de omstandigheden die je op de zuidelijke grote oceaan tegenkomt. Het is ook veel veiliger. Om kaap Hoorn varen doen niet veel mensen. Naar het schijnt minder mensen dan die de Mount Everest beklimmen. Dus we deden het anders.
Langs de oostkust en noordkust van Australië, de Indische oceaan over onder zuid Afrika door naar de zuid atlantische oceaan en noord waards naar huis. Als we op de zuidelijke grote oceaan hadden gezeten met die roer problemen hadden we 1,5 keer zo ver moeten varen voordat we misschien in zuid zuid Amerika een oplossing hadden kunnen vinden en waarschijnlijk niet eens gevonden. Alles is daar veel schaarser dan in de ‘bewoonde’ wereld. Die hele reis is bizar ver af van de gemakken van een goed geoliede consumenten machine waar we doorgaans in leven. Vandaag besteld, morgen in huis.
Onze reductie kast van het roer zou niet zo snel gerepareerd zijn geworden als mogelijk was op La Reunion. De lagers zijn besteld in Frankrijk en waren drie dagen later gemonteerd. En ook de nieuwe noodroer helmstok was redelijk snel klaar. Stel je voor dat je die ellende op de grote oceaan had gehad. Waar het dichtstbijzijnde station met mensen erin ISS is? En waar geen reddingsdienst naar toe gaat om je te helpen. Alsof je met een ruimteschip op weg bent naar de maan en een onderdeel gaat kapot.
Dus bedankt Peter. Vanuit de Zuidelijke Atlantische Oceaan, 24 Mijl van de evenaar, waar we met 16 knopen wind naar het Noorden varen. Niet in ons blootje maar wel met verrekte mooi weer. En een zeilschip met verrassend weinig problemen. Meer.
Nu alleen nog wat aandacht aan het kosmetisch aspect van het schip besteden..
Groeten Ton en Mark
