We zijn er bijna.
Maar nog niet helemaal. Vandaag bij de lunch de pasta van gisteren. Pasta a la chorizo. Lekker hoor. Geen recept vandaag. Iedereen kan pasta koken. Toch?
Nog even iets meer navigatie-apparatuur verdeelt over de twee batterijen. Het blijft worstelen om die verdomde koelkast van de nodige energie te voorzien zonder dat we de batterijen helemaal leeg trekken. Hij staat nu de helft van de tijd uit. ‘S nachts. Er is hier veel bewolking dus overdag leveren de zonnepanelen simpelweg te weinig om het verbruik over 24 uur bij te houden. Soit. Bij volle zon lukt het wel. We komen er wel mee thuis. Met lauwe melk en verrotte groenten. En dat stinkt lekker. Je kan natuurlijk ook gewoon groenten uit blik eten en zonder koelkast de Globe omzeilen maar het hebben van zo een koude doos heeft natuurlijk ook voordelen. Ik noem er geen. Groenten in blik hebben we aan boord. Deze gaan binnenkort ook aangesproken worden want de verse groenten zijn niet meer zo vers en bijna op.
De virtuele streep over de grootste omtrek van de aarde -evenaar- komt in zicht. Figuurlijk. Nog pakweg 300 Mijl. Letterlijk. Bij het passeren van deze streep horen maritieme tradities en rituelen. Een beetje zoals de ontgroeningen van Vindicat. Een beetje want doorgaans komen hierbij géén mensen om het leven of worden voor het leven getekend. Aangezien Mark en ikzelf volbloed beschaafde mensen zijn gaan we elkaar niets aandoen om te memoreren dat we een virtuele lijn over zijn gestoken. In mijn zeegaande carrière ben ik al meerdere keren deze lijn overgestoken en bevond ik me ook in het gezelschap van beschaafde mensen want dit rare Neptunes feest heb ik ook aan boord ook nooit ‘gevierd’. Alhoewel ik wel van een feestje houd. Natuurlijk dient deze rituele onzin een ander doel namelijk een sociale. Nogmaals een reden om het feestje niet te vieren. Wij zijn in staat om deze groepsbinding en bevordering van kameraadschap op een andere manier te krijgen. We koken voor elkaar, letten op elkaar, praten met elkaar, luisteren naar elkaar en delen hetzelfde doel. Samen dronken worden……Uh….elkaar heelhuids naar huis brengen.
Daar gaat de virtuele Neptunes met zijn formidabele virtuele drietand niets aan toevoegen. Bijgeloof. Ik ben er niet zo van.
We gaan het moment natuurlijk wel even memoreren. Met een slokje whiskey of zo. Als het ons lukt….effe afkloppen.
Groeten Mark en Ton.
