Gisteren
Ff teveel gewandeld. Vandaag moet ik het bezuren. Letterlijk en figuurlijk. De spierpijn is niet te harden. En mijn knieën lijken ook rheumatisch. Ik moet toch echt gaan leren om mijn lichaam de dosis aan beweging te geven dat het aankan. Niet twintig keer zoveel. Ik lijk verdomme Baden Powel wel. Die overigens lekker oud is geworden met al die lichaamsbeweging. Vooral het langdurig naar beneden lopen heeft zo zijn sporen nagelaten. Ik kan nu geen traptrede meer naar beneden lopen zonder gillende spieren in mijn benen. Het is gênant. Ik lijk wel een opaatje al steunend en kreunend me vasthoudend aan de railing de trap af. Een opaatje ben ik gelukkig ook. Mark heeft gelukkig ook een klein beetje last. Maar hij is eigenlijk een berggeit. Die loopt schijnbaar moeiteloos overal op en af.
Vanochtend hebben we het Jakobs-ladder-beklim-certificaat opgehaald in het plaatselijke museum. Een historisch museum van het eiland. Leuk om al die informatie te lezen. Het is ook even van Nederland geweest. Althans, we hebben de Engelsen hier een keer verslagen maar hebben het eiland nooit bezet. Gelukkig maar. Zal wel heel veel geld kosten om deze pukkel in de Zuid Atlantic infrastructureel in de lucht te blijven houden. Er ligt ook een bronzen kanon van het schip de Witte Leeuw in het museum. De Witte Leeuw is een schip van de VOC dat door een Portugese Karrak hier ter plekke naar de kelder is gejaagd. Ik heb het kanon geclaimd als ons rechtmatig eigendom maar daar deden ze een beetje lacherig over. Er ligt er kennelijk ook één in het Rijks en er zijn nog twee anderen ook, allemaal van de Witte Leeuw. Prachtig om te zien. De jongens met de VOC mentaliteit, onze door het CDA bejubelde ferme ondernemers.
Na wat boodschappen en een korte lunch zijn we ook nog met Tara en Steve op een Island Tour geweest. Het is een ruige plek. Prachtig landschap. Helaas hadden we gisteren ook al een en ander gezien; het eiland is niet bijster groot. Ook Jonathan weer gezien. De tortoise. Spreek uit; tortes. Hij was nog steeds gras aan het eten. En een beetje in het luchtledige aan het happen, hij blijkt blind te zijn. Gisteren niet gezien..
Ook de Donkey sanctuary bekeken. Het schijnt dat er op dit eiland erg goed voor ze gezorgd wordt. Ik merkte op dat het komt omdat deze ezels als Eddie Murphey klinken. Die werd niet goed begrepen. Men is hier kennelijk niet net zo dol op kinder animatiefilms als ik. We kwamen ook nog langs de Prince Andrew High school. Een beetje beladen naam voor een school met allemaal adolescenten als je het mij vraagt. Maar niemand vroeg mij wat. Er een grapje over maken leek me ook niet gepast. Redelijk hard op mijn tong moeten bijten. De Engelsen, erg trots op hun Koningshuis. Nog niet veel bewijs gezien van het feit dat er nu een Koning op de troon zit. Ze missen waarschijnlijk Elisabeth nog. Die hier overigens ook op bezoek is geweest. Net als Andrew (uch), Ann, Margaret en Philip. Ze hebben het er nog steeds over.
Na lange tijd is er weer een zeeschip aangekomen met verse spullen. Veel artikelen lagen niet meer in de schappen. Melk, Kaas, Chocolade, fruit, Uien, etc, uitverkocht.
Het lijkt hier wel een gevallen socialistische staat. Nu vullen alle schappen zich weer en staan de mensen in de rij voor de kassa’s. Morgen zal alles wel weer op zijn. Wij moeten ook nog boodschappen doen maar laten de eilanders maar even voor gaan. Iedereen kent iedereen hier dus voordringen zou je wel eens op scheve blikken kunnen komen te staan. Waarschijnlijk gaan we eerder en iets meer conserven aanspreken na vertrek. Geen probleem.
Nu eerst maar weer eens een kleine boodschap doen.
Groet Ton en Mark
