Dagrapport #82

Saint

Helena. Het was een saaie tocht. De eerste 11 dagen. Niks ging stuk. Prima zeilcondities. Motertje bij motertje uit. Motertje bij, Motertje uit. Motertje uit.
Motertje niet willen starten. Nog drie dagen naar St H. Geen probleem. Affijn het is allemaal al gezegd. We hebben het uiteindelijk weer kunnen repareren en zijn zonder problemen bij de mooring gekomen voor scheepjes zwaarder dan 20 ton. In de James bay.
Nu heb ik begrepen dat dit eilandje in de zuid Atlantische oceaan vulkanisch is ontstaan in het mioceen tezamen met ander land in ZO Spanje. En als je dat weet kijk je weer anders naar die in laagjes opgebouwde rotspartij. Hopende er iets in te ontdekken dat totaal verschilt van de tafelberg in Kaapstad of al die ander rotsige landen die we inmiddels hebben gezien. Die met die schuin omhoog gedrukte platen. Opeens ben ik geologisch geïnteresseerd en  begrijp dat het een wetenschap is. Ik heb geen antwoorden op mijn vragen. En geen data voorhanden want dit eiland is zo verafgelegen dat er geen mobiel netwerk is! Wel internet per satelliet! Je kan dan in een Hotel of een kroeg hier op het eiland via Wifi een halfuurtje op halve kracht internetten. Peperduur. Dus we zijn zo goed als verstoken van de handigheden van het moderne leven. We kunnen dan ook geen beginners cursus geologie volgen nu onze interesse door G. Postma is gewekt. Dank George!
Op zondag een biertje doen bleek ook al lastig; geen internet, geen creditcard. Alles moet in Engelse ponden Cash betaald worden. We hebben dus maar een biertje op rekening gedronken. Het vertrouwen is hier in ieder geval nog wel goed te noemen.
Customs en immigration moeten we morgen doen. Die hadden het te druk met het vliegtuig in te klaren dat geland was na vijf pogingen om te landen aangezien het vliegveld dat recent is geopend op een plek ligt waarbij de weersomstandigheden heel vaak roet in het aanvlieg en wegvlieg eten kan gooien. En dat dus vandaag ook deed. Het vliegtuig is niet meer vertrokken dus alle mensen in het vliegtuig moesten weer terug naar hun hotel. Ze zijn zeker vergeten dat ze Bonaparte niet voor niets hier heen hebben gestuurd. Zijn rare muts schijnt hier ook van zijn hoofd te zijn gewaaid.
Nu wist de havenmeester ons te vertellen dat er binnenkort modern internet beschikbaar komt dus ik opperde al dat we te vroeg waren gearriveerd waarop hij zei dat we dan maar niet meer moesten vertrekken. Dat is natuurlijk geen optie. Wel aardig dat hij ons vroeg om te blijven maar het dit eiland is echt te klein. En Engels. We zagen in de haven ook nog een bord op een gerestaureerd pand dat met Europees geld was gesubsidieerd. Dat bord gaan we er binnenkort afschroeven en mee naar huis nemen. Wat denken ze wel niet? Uit de fantastische Europese familie gestapt en wel pronken met de veren ervan? Dacht het niet.
Nog weinig van het eiland gezien dus. Morgen eerst formaliteiten, diesel, water en voorraad regelen. Dinsdag nog even rondkijken, woensdag weer weg.

Oânt Moarn en Tot morgen. (Dat is Fries en Nederlands voor bis Morgen!)

 

Mark en Ton