Dagrapport #30

Beste zoute watergolfjes,

Als het golft dan golft het goed… Gisterochtend voeren we over een heerlijke deinende zee. Vannacht voeren met veel inspanning door het hooggebergte met vervaarlijke dieptes en golven als alpenpieken. Vandaag varen we door een onrustig alpenlandschap van golven. De oceaan heeft veel verschillende gezichten. En hoe voelen die gezichten dan en hoe zien ze eruit? Er zijn twee bewegingen die ervoor zorgen dat alles wat we doen energie kost of niet.

De “swell” en de “sea”. Vrij vertaald de deining en de golven. Die worden in de weerberichten aangegeven met low, moderate en heavy voor de swell en  moderate to rough en very rough seas. De deining heeft een vrijwel vaste richting en de golven kunnen alle kanten op gaan en ook plotseling bij je op schoot springen. Nu zijn we nog maar net praktiserend maar weten al dat een moderate swell geen pijn doet en een moderate sea ook niet. Natuurlijk grijp je wel eens mis en beland je ergens anders dan gewenst was maar met een beetje spierspanning vang je dat nog wel op. De wind trouwens rekenen we in “knopen”, een gemakkelijke omrekentruc is 5 erbij optellen en dan delen door 5 dan krijg je Beaufort.
Tot 12 knopen wind is alles prima te doen. Het schip klimt en daalt op een rustige lange deining. Er zijn nauwelijks golven het is genieten. Volle zeilen, lekker vaartje. De deining vormt een schitterend blauw of grijs duinlandschap met valleien en duintoppen. Soms loop je over een duinkam dan daal je weer langzaam af in een vallei. Er is van alles te zien als je je fantasie gebruikt. Als de wind toeneemt verschijnen eerst meer golfjes op de deining. Ze spelen om de boot die nog met een lekker vaartje loopt en af en toe spat er eens wat water over. Soms “happen ze even naar de baas” als ze omhoog springen maar niet echt binnen komen of schieten ze even omhoog en dan langs de boot alsof iemand een smash geeft bij het volleybalnet. Helaas blijft de e-reader dan binnen want zout en electronica is een nare combinatie.

De deining neemt toe als er verderop ergens harde wind is geweest of als het langere tijd harder gaat waaien. We hebben de wind schuin achter en dan ontstaan er achter ons steeds hogere bergen die de boot besluipen. De golven nemen dan ook toe en gooien de boot uit haar koers of klotsen hard tegen de zijkant en je weet “boem en dan even stil” betekent snel duiken want dan komt er een plens water over. Hoe harder het gaat waaien hoe imponerender de landschappen. Diepe dalen en besneeuwde toppen waar de golven breken. De Kalosini gaat heel rustig met deze omstandigheden om. Schommelt door het water, gooit haar achterwerk omhoog als er een stijle golf van achter aanvalt en vangt zo veel klappen op. Dat betekent niet dat het er comfortabeler op wordt. Binnen ontstaat een orkest van schuivende, rinkelende, bonkende geluiden. Hoe vast je alles ook legt. Buiten gaan de wind en de golven steeds meer lawaai maken. Vooral ‘s nachts kan bijvoorbeeld een aanstuivende golf best wel eng klinken. Golven veranderen onverwacht de beweging van de Kalosini waardoor je ……vaker misgrijpt, meer van het aanrecht rolt, je harder met je stuitje op de punt van de tafel land of eindigt liggend op je buik op tafel maar nog wel met de koffie in je kopje. Kortom hoe harder het waait hoe wilder de golven en hoe langer het waait hoe hoger de deining. En deze nacht kwam dat samen. Vanochtend toen het licht werd heb ik vol ontzag zitten kijken naar de oceaan die wild om zich heen sloeg en achter elkaar reeksen hoge golven en deining produceerde waar de Kalosini doorheen geleid moest worden om haar op koers te houden. Het heeft vannacht tussen de 30 en 40 knopen gewaaid. En wat we niet wisten en nu wel is dat slapen er dan niet van komt in je bed niet en op wacht niet.
Morgen middag zakt de wind en gaan we weer “smooth” verder waarschijnlijk..

Winderige groetjes,
Ton en Mark