Bonke bonk,
Een hobbelige zee. Jolijt met de kachel. Kouder dan je zou denken en van zuks.
De laatste 24 uur varen we over een knobbelige zee. De korte golfslag de nauwelijks waarneembare oceaandeining. Een bokkend stuiterend schip. Bekende kost. De koers was ongeveer 50 graden aan de wind. Dat helpt ook niet mee. Wellicht zitten we al boven die uit de oceaan oprijzende plaat waardoor het water steeds meer op de noordzee gaat lijken. Korte stijle golfjes. Bij tijd en wijlen kom je bijna tot stilstand omdat je dan twee van die golven kort op elkaar hebt gehad. Ook slaat het grootzeil nu en dan. Tijd voor een touwtje om de giek te fixeren. De wind is nu teruggezakt naar 10-12 knopen.
En het is koud. Dus de kachel maar even opgestart. Nu ik de juiste pomp heb geïnstalleerd die we hebben uitgetest in Ponta Delgada ging de kachel als de brandweer. Lekker warm. Dus tijdens het varen ook maar eens proberen. Het aansteken van de kachel is een dingetje want daar heb je wat papier voor nodig en enige vasthoudendheid. En er komt wat rook vrij. Dat laatste was wellicht wat excessief want Peter zat in een poep en een scheet naast me in de kajuit te mopperen over rook in het interieur. Niet goed voor de gezondheid.
Aan dek kwam er af en toe ook een flinke hoeveelheid rook uit de schoorsteen. We hebben een paus! Toen de kachel uiteindelijk lekker op stoom was gekomen bleken gassen naar binnen te waaien, de kachel zelf rook ook niet zo lekker en we maakten ons zorgen over koolmonoxide en andere onzichtbare lethale gassen. De kachel ging weer uit. Unaniem.
Verder hebben we geconverseerd over arbeidsverledens, technische zaken en hoe leuk Sandra en Henriëtte het hebben op de Azoren. Simone is ook in beeld. Waarschijnlijk is iedereen tevreden met de ontwikkelingen en gestage vordering. Wij wel iig.
Daar komt het eten aan. Mark met een tonijn pastaatje. Lekker hoor! We varen op de culisini. Altijd lekker eten.Tot later.
