Dagrapport #122

Zeeschuimers der aarde en andere geïnteresseerden.

We varen weer. Richting IJmuiden. We kijken naar de oostelijke kant van het grootste eiland van de Azoren; San Miguel. Het is altijd weer even wennen om op een perpetuele kermis atractie te stapen en zo ook nu weer. Maar we hebben het laatste maal aan de wal ter vertering aan ons lichaam aangeboden en het is nog niet uitgestoten danwel uit het lichaam gekatapulteerd. Hoe is het mogelijk. Het was ook wel een beetje ruig gisteravond. Zo om te beginnen. Soît.
Ditmaal zijn we met zijn driëen. Peter is ook mee. Dat heeft nog wel wat voeten in de aarde gehad. Met alleen je initialen ipv je volledige naam mag je met TAP niet mee. Maar gelukkig heeft hij op een Transavia vlucht kunnen stappen. Niet vrij van extra kosten echter. Die paarse krokodil bijt zeker..
Voor vertrek hebben Mark en ikzelf het schip in orde gemaakt en dat was nog best wel veel werk. Ik heb er drie dagen aan gewerkt en samen zijn we ook nog drie dagen bezig geweest. Maar het is altijd weer een fijn gevoel als je in ieder geval het idee hebt dat alle puntjes op de i staan. De SPREEKWOORDELIJKE i want wie heeft er ooit alle puntjes op 1 i zien staan. JA TOCH?
Sandra en Henriëtte -onzer beide ega’s- zijn ook meegereist en hebben een indruk kunnen krijgen van de boot. Goedkeuring alom. En dan te bedenken dat Sandra al vier jaar weet dat we een boot hebben. Eindelijk een blik kunnen werpen. Was wel een koddig gezicht Sandra met een conservenblik……affijn.
We hebben momenteel prachtig weer. Bft 4-5 uit een bekende hoek en we lopen een lekkere 5-6 knopen op alleen de Genua. Ons trouwe raspaardje.
Het begin is goed.

Er is in de afgelopen ruim 6 maanden natuurlijk nog meer gebeurt maar dat ga ik hopelijk nog eens uitgebreid uit de doeken doen. Wellicht. De spreekw…..enz.
Pappa, ik hoop dat het goed met je gaat.
Lars ik hoop dat het goed met je gaat.
Gerard en Herbert succes met jullie herstel.
Tot blogs.