Beste zoutwater vrienden,
We zijn in Darwin. In de Cullenbay Marina. Dat is niet goedkoop maar wel heel mooi.
Omdat Darwin onze laatste haven is op weg naar NL moeten we de boot exporteren. Bureaucratie! Dit land is een Kafkaiaanse nachtmerrie. Iedereen is echter heel behulpzaam en vriendelijk dus boos worden zou heel erg Nederlands zijn. Je kunt alleen maar verzuchten en dan verzucht men met je mee.. Het is gewoon fijn om door ze geholpen te worden. We kunnen echter daardoor nog niet vertrekken. En dat geeft wat tijdsdruk die we hopelijk op de Indische Oceaan (een paar Mijl naar buiten en dan linksaf) kunnen verlichten. Genoeg te doen echter, de boot is bijna helemaal klaar maar we moeten nog voedsel inslaan, een reisvoorbereiding doen met alternatieve aanloophavens in geval dat, enzovoort.
Het is gemakkelijk om vrienden te maken in de zeilwereld. Iedereen wil honderduit vertellen over alle ervaringen die men in de loop der jaren heeft opgedaan en dat is altijd leuk om te horen. We hebben op de ankerplaats Karen en Haydn ontmoet die al 38 jaar op het water leven op momenteel een Westerly 33 ft met hun kat Missie een zwarte dame op leeftijd die van hun enige zoon is die een leven aan wal heeft. Ze zijn er wel even 13 jaar tussenuit geweest aan de wal om hun zoon door het leven te manouevreren maar zijn inmiddels alweer een hele tijd op het water. Het is een soort nomadisch tiny house bestaan in een fantastische omgeving maar lang niet weggelegd voor iedereen. Trouwens als iedereen dit zou gaan doen dan zou onze maatschappij er wel heel anders uitzien..
Kortom, we vermaken ons wel maar willen dolgraag weer onderweg. Rust en regelmaat. En een beetje minder bureaucratie.
