Dagrapport #100

De gedachten trein.

Even een kleine situatie schets. Drie uur in de middag. De zon schijnt de zee is cobalt blauw met kleine witte kopjes. Er staat maar 9 knopen wind het is verzengend warm. Er is weer eens geen schip te zien zoals al bijna een week. Waar zijn al die wereldomzeilers?
Binnen is het bijna 40 graden en buiten zit ik in een onderbroek en afgeknipt Tshirt en een bandana om het zweet een beetje te verdelen. Ton slaapt binnen met de ventilator boven zijn bed op de hoogste stand. Er is maar één schaduwplek in de kuip op dit moment en daar zit ik :-). In de zon begint het beetje onderhuidse vet dat we nog hebben direct te sputteren. Niet doen dus. De  nachten daarentegen zijn eindelijk weer heerlijk qua temperatuur en licht met een bijna volle maan erbij. Rustig windje en inmiddels in zomerkleding in de kuip zit ik dan verzonken in gedachten. Ik klaag dus niet, hooguit af en toe een zuchtje en dat helpt ons dan alleen maar weer vooruit. We hebben elkaar al beloofd dat als de motor aangaat we af en toe gaan zwemmen. Haaien lachen we om sinds we weten wat te doen bij een ontmoeting, Steven heeft het ons uitgelegd. ‘Jezelf groot maken  de haai aan blijven kijken, en als die naar je toe komt zijn neus naar beneden drukken’. Dan is de haai tijdelijk verlamd en kan je snel terug naar de boot. Bij meer dan twee haaien heb je dan een probleem en dan is het verder een kwestie van ‘survival of the fittest’. Waar zouden die twee pasgetrouwden uithangen inmiddels? Waarschijnlijk voor de kust van Brazilië. Vannacht ondanks de heerlijke nachtwacht, grappig ik lees net het boek over de levens van Jan Six en zijn vriendschap met Rembrand, maakte ik me toch zorgen. De snelheid liep terug tot 3 knopen bij 8 knopen wind en dat betekent dat we zomaar twee keer zo lang doen over een afstand. Met de doldrums zo ongeveer in het zicht en nog 700 mijl te gaan is dat geen fijne gedachte. Ik zie net trouwens in een wolkenpatroon de kop van Kermit de kikker met een beetje fantasie én dat vergeet ik helemaal we hadden laatst weer een lifter, een klein meeuwtje die de nacht doorbracht op de buitenboordmotor. Of we zelf even de guano op wilde ruimen. Maar zie we hebben vanochtend het lichtweer zeil tevoorschijn gehaald en gehesen. Was even gedoe maar met z’n tweeën stond na een uurtje de grote halfwinder als een plaatje naast de uitgeboomde genua, een veel evenwichtiger ‘melkmeisje’. We zijn er trots op. 9 knopen wind, 5 knopen snelheid. Prima. Zo komen we er wel. Net trouwens brood gebakken wat de binnentemperatuur van 38 naar de 40 graden opdreef. Tot de Kaap Verden worden het snelle pannenkoeken in plaats van brood dan hoeft het gas niet zo lang aan. We koken nu ook om de twee dagen en dan een dubbele portie. Slim toch? En zo houd je ook weer tijd over om in de verte te staren en na te denken over je dromen bijvoorbeeld. Mijn god ik droom de hele tijd over school. Ik geloof dat mijn hele carrière langs komt. Van beeldende vorming lessen tot vechtpartijen tussen leerlingen, schoolreizen, gebouwen en over collega’s die op de vreemdste plekken verschijnen. Die hersenen gaan met me aan de haal. Wel leuk dat we op de Azoren nog even een mini Oostpoort conferentie kunnen beleggen. Eén van mijn collega’s is daar met sabbatical.  Oh ja ‘de gedachten trein’. Daar heb je net kennis mee gemaakt. Zo alleen in het midden van ons eigen pannenkoek universum gaan de gedachtes vaak helemaal los. Duizenden gedachtes per dag gaan er door onze hoofden, ook die van jullie trouwens. Veel verdwijnen vanzelf andere blijven hangen sommige lang en dan zit je daarover te piekeren. De kunst is natuurlijk om lelijke te laten verdwijnen of even te parkeren en de mooiste verder uit te spinnen. Anders kan je jezelf, op een plek als deze, aardig gek maken. In een verhaal wat ik over gedachtes en piekeren las stond een mooie metafoor. ‘Zie je gedachten als een sushi bar. Je hoeft niet elke sushi te pakken. Pak wat je lekker vindt en laat die andere gewoon passeren’. Iets om nog eens over na te denken…
Oh ja de spruitjes uit blik yech! Vissen lusten ze ook niet.

Groeten,
Ton en Mark